نقش رضایت زناشویی مادران در پیش بینی اضطراب و خودپندارۀ دختران نوجوان

هدف این پژوهش بررسی نقش رضایت زناشویی مادران در پیش بینی خودپنداره و اضطراب دختران نوجوان آنان بود. این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری آن را همۀ دانش آموزان دختر پایۀ سوم مدارس راهنمایی شهر تهران در سال تحصیلی 91ـ1390 تشکیل می دادند. به شیوۀ نمونه گیری تصادفی خوشه ای، 144 نفر از دانش آموز دختر منطقۀ 4 آموزش و پرورش انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامۀ اضطراب (کتل، 1960) و پرسشنامه خودپنداره (راجرز، 1957) و پرسشنامۀ کوتاه مقیاس رضایت زناشویی انریچ (اولسون، 1989) بود. تحلیل داده ها با روش آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون انجام شد. یافته های پژوهش نشان داد که رضایت زناشویی، ارتباطات، حل تعارض و تحریف آرمانی در مادران، اضطراب دختران را پیش بینی می کند (05/0>p). همچنین، رضایت زناشویی (01/0>p)، ارتباطات (05/0>p)، حل تعارض (05/0>p) و تحریف آرمانی (01/0>p) در مادران، می توانند خودپندارۀ دختران نوجوان را پیش بینی کنند افزون بر این، زیرمقیاس های رضایت زناشویی می توانند 25 درصد تغییرات در اضطراب و33 درصد تغییرات در خودپندارۀ دختران نوجوان را پیش بینی کنند (01/0>p). به طور کلی، نتایج پژوهش نشان داد که رضایت زناشویی مادران در پیش بینی اضطراب و خودپندارۀ دختران نوجوان نقش دارد.